AUTYZM- WCZESNE DIAGNOZOWANIE
Autyzm dziecięcy zalicza się do całościowych zaburzeń rozwoju.
Zaburzenia rozwoju przejawiają się w trzech sferach (tzw. triada zaburzeń autystycznych):
- komunikowania się,
- interakcji społecznych,
- zachowania i zabawy.
Objawy te ujawniają się przed 3r.ż. Zazwyczaj nie ma jednoznacznie prawidłowego okresu rozwoju poprzedzającego wystąpienie objawów. Należy jednak pamiętać, że nie ma dwóch jednakowo funkcjonujących osób z autyzmem. Osoby z takim rozpoznaniem mogą się od siebie znacznie różnić pod względem występujących u nich symptomów i poziomu funkcjonowania. U 2/3 dzieci sygnały świadczące o nieprawidłowym rozwoju pojawiają się w 1r.ż., u pozostałych w 2 r.ż.
Okres niemowlęcy i wczesnodziecięcy:
- awersja lub obojętność na kontakt fizyczny – dzieci niechętnie przytulają się do rodziców, nie wyciągają rąk do rodziców, brane na ręce sztywnieją lub stają się wiotkie,
- brak uśmiechu na widok twarzy matki - dziecko nie reaguje radosnym ożywaniem na zbliżanie się matki,
- brak lęku przed obcymi (w prawidłowym rozwoju występuje w 8m.ż) oraz lęku przed separacją – odnosi się wrażenie jakby dziecko nie potrzebowało rodziców, opiekunów,
- zaburzony kontakt wzrokowy – przejawiający się w aktywnym unikaniu – zasłanianie oczu, odwracanie twarzy lub brakiem zdolności do utrzymania kontaktu wzrokowego – dziecko patrzy jakby przez szybę, jednocześnie lokalizuje obiekty w peryferycznym polu widzenia,
- dziecko nie wykazuje zainteresowania głosem rodziców oraz innych osób z jego otoczenia,
- występuje brak rozwoju mowy lub nieprawidłowości związane z brakiem gaworzenia lub monotonnym gaworzeniem – bez odpowiedniej modulacji, natrętnym powtarzaniem wokalizacji,
- u niektórych dzieci występuje regres rozwoju mowy - zwykle w 2 r.ż.,
- brak lub opóźnienie mowy nie jest kompensowany przez komunikację niewerbalną taką jak : gest, mimika twarzy,
- u części dzieci rozwija się mowa, ale nie pełni ona funkcji komunikacyjnej – mowa echolaliczna,
- mowa bywa monotonna, bądź śpiewna, bez odpowiedniej intonacji i wyrażania towarzyszących emocji, z dziwacznym przedłużaniem dźwięków, sylab bądź słów,
- dzieci nie rozumieją lub słabo rozumieją znaczenie wypowiadanych słów lub fraz, nie informują rodziców o tym, że coś je boli,
- odwracanie zaimków osobowych – mówienie o sobie w formie „ty”, a o innych osobach w formie „ja”,
- brak dzielenia wspólnego pola uwagi oraz brak wskazywania na przedmiot lub osobę, która wzbudziła jego zainteresowanie (tzw. wskazywanie protodeklaratywne pojawia się pod koniec 1 r.ż),
- brak wskazywania na przedmiot, który dziecko chce dostać (tzw. wskazywanie protoimperatywne),
- brak zabawy „na niby” oraz zabaw związanych z naśladowaniem,
- dziwaczny sposób zabawy – np. układanie przedmiotów, szeregowanie ich, piętrzenie, postukiwanie nimi w powtarzający się sposób,
- nadmierne przywiązanie do przedmiotów, obiektów,
- nadwrażliwość dotykowa, słuchowa, wzrokowa,
- trudności ze snem,
- ograniczona dieta,
- agresja, autoagresja, krzyk.
Wiek przedszkolny
- dziecko nie jest zainteresowane uczestnictwem w zabawie z innymi dziećmi, izoluje się od rówieśników, preferując zabawy w samotności,
- niekiedy próbuje nawiązywać kontakty społeczne, ale czyni to w sposób dziwaczny tzn. nie okazuje zrozumienia dla innych osób, zadaje pytania w ten sam sposób, może być nadmiernie natrętny, nie dostrzegając zniecierpliwienia rozmówcy,
- kiedy mówi, koncentruje się zwykle na tym co go interesuje, prowadzi monolog, a nie dialog,
- nie potrafi inicjować i podtrzymać rozmowy,
- brak dystansu do osób obcych i zrozumienia norm współżycia społecznego,
- rzadkie używanie gestów,
- nadmierna aktywność i impulsywność,
- mechaniczny sposób uczenia się, bez zrozumienia,
- brak teorii umysłu,
- trudności w generalizacji nabytych umiejętności,
- deficyty w zakresie myślenia abstrakcyjnego,
- zaburzona zdolność planowania i skupiania uwagi,
- nadmierna fiksacja na pojedynczych szczegółach, cechach przedmiotu.
Opracowała: Katarzyna Waracka, pedagog specjalny, terapeuta SI na podstawie literatury przedmiotu „ Całościowe zaburzenia rozwoju” B. J. Kozielec, G. Jagielska