Wśród wybitnych twórców zdarzały się osoby, mające duże problemy z nauką pisania.
HANS CHRISTIAN ANDERSEN, duński pisarz, autor najpiękniejszych baśni, był dyslektykiem. Nawet jako osoba dorosła nigdy nie nauczył się pisać poprawnie, a jego manuskrypty zawierają szereg błędów charakterystycznych dla dysleksji. W jednym z listów Andersen pisze o swoim nauczycielu:
,, Codziennie okazuje mi niechęć, a gdy w niedzielę rano przynoszę mu moje łacińskie ćwiczenia, przy każdym błędzie wstrząsa moją duszą, mówiąc mi najstraszliwsze prawdy. Poprzedniej niedzieli przyniosłem moje zdania, a on, rozgniewany błędami zawołał: Przy maturze dostanie pan dwóję za takie zadanie. Sądzi pan, że jedna litera nic nie znaczy, że to obojętne, czy napisze pan e czy też i ? Ma pan najbardziej pustą głowę, jaką kiedykolwiek widziałem i w dodatku jeszcze pan sobie wyobraża, że jest coś wart…”
LEONARDO DA VINCI, wszechstronnie uzdolniony Włoch. Malarz, rzeźbiarz, architekt, konstruktor maszyn, filozof. Uważany za idealny przykład człowieka renesansu. Jego obrazy Mona Lisa i Dama z łasiczką są zaliczane do najwybitniejszych dzieł malarskich wszechczasów. Zachowało się niewiele sprawdzonych informacji o dzieciństwie artysty, ale wiadomo na pewno, że był leworęczny i przez całe życie pisał pismem lustrzanym- od strony prawej do lewej. Tak zapisywanymi notatkami komentował swoje rysunki.