starostwo powiatowe w sochaczewie

powiat sochaczew

Strona główna Powrót do szkół - reintegracja Procedury Covid-19 Specjalista radzi O nas Pracownicy Oferta Wspomaganie szkół i placówek Opis proponowanych zajęć Pliki do pobrania Archiwum publikacji BIP Dzień talentu Jak przygotować się na wizytę w Poradni Koncepcja pracy Listy dla rodziców Publikacje Słownik pojęć i terminów używanych w opiniach i orzeczeniach wydawanych przez Poradnię Statut Szkoła dla rodziców i wychowawców Zapytanie ofertowe Zespoły Orzekające Galeria Powiatowy konkurs literacki Klauzula Informacyjna według Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) RODO Deklaracja dostępności Konkursy Wersja kontrastowa

Nauka języków obcych u uczniów z dysleksją

A A A

Trudności w uczeniu się języków obcych dzieci ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się

 

Dysleksja jest jednym z wielu różnych rodzajów trudności w uczeniu się. Jest specyficznym zaburzeniem o podłożu językowym. Dziś wiadomo, że dysleksja to specyficzne trudności w nauce czytania, którym towarzyszą problemy z pisaniem, liczeniem, posługiwaniem się symbolami analizą i syntezą. Charakteryzuje się trudnościami w dekodowaniu pojedynczych słów, związanymi z tzw. przetwarzaniem fonologicznym czyli zdolnością do rozróżniania dźwięków w wyrazach, głosek i sylab. Uczeń ze zdiagnozowaną dysleksją rozwojową potrzebuje więcej czasu na zrozumienie i zapamiętanie informacji, charakteryzuje go też refleksyjność lub impulsywność, stany lękowe, niska samoocena i obniżona motywacja.

Dysleksja rozwojowa nie tylko dotyczy trudności w poprawnym użyciu języka polskiego, ale również utrudnia uczniom naukę języków obcych. W zależności od specyfiki zaburzeń ucznia z dysleksją rozwojową, różne aspekty nauki języka mogą sprawiać uczniowi problemy. Uczniowie ci mają zaburzony rozwój funkcji wzrokowo-przestrzennych dlatego ich percepcja wzrokowa koordynacja wzrokowo ruchowa, uwaga i pamięć wzrokowa funkcjonują gorzej niż u pozostałych dzieci. U dzieci z dysleksją obniżone są również funkcje słuchowo językowe. Wszystkie te zdolności biorą udział w czytaniu i pisaniu, decydując o postępach w nauce języka. Dlatego też jeżeli występują nieprawidłowości w funkcjonowaniu analizatora słuchowego i wzrokowego uczeń doświadcza wiele trudności w zdobywaniu umiejętności językowych.

Nauka języków obcych sprawia osobom z dysleksją dużo problemów ze względu na zasady pisowni. Uczeń musi zrozumieć, że jedna głoska może być zapisana za pomocą więcej niż jednej litery, że jedna głoska może być zapisana za pomocą rożnych liter, że dana litera może odpowiadać więcej niż jednej głosce dodatkowo istnieje ogromna liczba wyjątków, wyrazów niereguralnych, których pisownię należy utrwalić. Uczniowie ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się mają zazwyczaj trudności w czytaniu, czytają wolno, mało płynnie, połykają i przestawiają litery/sylaby, zniekształcają wyrazy lub w konsekwencji dokonania fałszywego rozpoznania odczytują inny wyraz niż zapisany. W związku z tym nie rozumieją przeczytanego tekstu. Dla tych dzieci dodatkową trudnością jest zaburzony proces automatyzacji. Odpowiedzialny m.in. za to, że jesteśmy w stanie nauczyć się czytać i pisać i nie zapominamy tych umiejętności. Dlatego nie powinniśmy się dziwić uczniom z dysleksją, ze pomimo wielokrotnego napisania jakiegoś wyrazu przy każdej następnej okazji nadal popełniają w nim błąd.

Trudności uczniów z dysleksją z nauką języka obcego mogą dotyczyć wszystkich podsystemów kodu językowego, w tym:

  • fonologicznego - na przykład mają problem z rozróżnianiem podobnych dźwięków danego języka, mają trudności z powtarzaniem słów czy zdań w języku obcym,

  • graficznego - na przykład mylą litery, nie umieją odróżnić wyrazów zapisanych poprawnie od zapisanych niepoprawnie,

  • leksykalnego - na przykład mają problemy z nauką słówek, szczególnie jeśli są to całe zwroty,

  • gramatycznego- na przykład mają trudności z opanowaniem i zastosowaniem reguł gramatycznych.

Wymienione trudności mogą ujawniać się jednocześnie we wszystkich możliwych sprawnościach językowych, a zatem: zarówno w słuchaniu, czytaniu jak i w pisaniu czy nawet mówieniu. Podsumowując, warto dodać, że każdy dyslektyk jest inny więc należy go traktować indywidualnie. Najważniejsze jest to aby angażować wszystkie zmysły w procesie uczenia i stosować dużo powtórek. Należy operować materiałem tak aby słowa powtarzały się . Rodzice i najbliżsi również powinni mobilizować dyslektyka do powtarzania.

 

Jak pracować z dzieckiem dyslektycznym w domu?

 

  • Stosować na przemian czytanie głośne i ciche utworów ze sprawdzeniem stopnia zrozumienia tekstu,

  • utrwalać i powtarzać przy każdej nadarzającej się okazji w ciągu dnia,

  • pisać ołówkiem w większej liniaturze,

  • często sprawdzać zeszyty,

  • prowadzić słownik wyrazów trudnych,

  • wiadomości sprawdzać ustnie,

  • podczas pisania prac stosować słowniki ortograficzne,

  • stosowaćżnego rodzaju wzmocnienia, np. pochwały, nagrody,

  • organizować sytuacje zapewniające przeżycie sukcesu,

  • uczyć sposobów radzenia sobie w sytuacjach trudnych,

  • współpracować z nauczycielem, pedagogiem szkolnym, terapeutą,

  • tworzyć atmosferę życzliwości i zrozumienia.

 

Bibliografia:

  • Bogdanowicz M., O dysleksji czyli specyficznych trudnościach w czytaniu i pisaniu- odpowiedzi na pytania rodziców i nauczycieli,

  • Bogdanowicz K., Dysleksja a nauczanie języków obcych,

  • Jurek A., Trudności w nauce języków obcych uczniów z dysleksją rozwojową [w:] M. Bogdanowicz, M. Smoleń (red.), Dysleksja w kontekście nauczania języków obcych,

43838 odwiedzin