Przemoc – wg WHO jest „celowym użyciem siły fizycznej lub władzy, sformułowanym jako groźba lub rzeczywiście użytym, skierowanym przeciwko samemu sobie, innej osobie, grupie lub społeczności, które albo prowadzi do albo z którym wiąże się wysokie prawdopodobieństwo spowodowania obrażeń cielesnych, śmierci, szkód psychologicznych, wad rozwoju lub braku elementów niezbędnych do normalnego życia i zdrowia ". Jednak definicja ta, choć słuszna i niezaprzeczalna, nie oddaje tego, co przeżywają osoby – ofiary lub świadkowie przemocy.
Kto może stać się ofiarą przemocy? KAŻDY. Zarówno dorosły, jak i dziecko. Chłopiec i dziewczynka. Kobieta i mężczyzna. Jednostka i grupa.
Jakie możemy wyróżnić rodzaje przemocy? Mogłoby się wydawać, że wraz z rozwojem cywilizacji i świadomości społecznej powinniśmy mówić, że zjawisko przemocy zmniejsza się. A jednak – wbrew tej prostej logice – zauważamy wciąż nowe formy przemocy. Oprócz przemocy fizycznej, czy psychicznej, możemy mówić o cyberprzemocy czy autoagresji. Coraz częściej słyszy się także o ofiarach stalkingu czy mobbingu.
A czym tak naprawdę jest przemoc dla osób, które jej doświadczają? Codziennym strachem. Olbrzymim lękiem. Bezsilnością. Przerażeniem. Frustracją. Zwątpieniem. Złością. Walką z kimś lub czymś, co wywołuje w nich olbrzymi bunt… lub całkowitym poddaniem się. Utratą wolności. Brakiem prywatności. Obniżeniem poczucia własnej wartości. Brakiem wiary w siebie. Poczuciem bycia gorszym, nieważnym. U dzieci będących świadkami czy ofiarami, przemoc jest przeszkodą w dobrym starcie w dorosłe życie, niewłaściwym modelem radzenia sobie z emocjami wyniesionym z domu. Podcięciem skrzydeł wtedy, gdy rosną one najszybciej.
2 października obchodzimy DZIEŃ BEZ PRZEMOCY. Może warto, byśmy w ten dzień ( i każdy kolejny!) mieli szerzej otwarte oczy i wrażliwsze serca na cudzą krzywdę. Być może nasze słowo, mały gest czy drobny czyn będą dla kogoś tym, co popchnie ich do zmiany na lepsze.