starostwo powiatowe w sochaczewie

ZASADY, KTÓRE MOGĄ POMÓC OSIĄGNĄĆ SUKCES WYCHOWAWCZY.

UNIKAJ WPAJANIA BŁĘDNYCH PRZEKONAŃ

1. "WE WSZYSTKIM MUSZĘ BYĆ DOBRY"  Zachęcaj dziecko do tego, by starało się jak najbardziej, a sukces oceniaj na podstawie tego, jak mocno się starało.

2. "ZNACZĘ TYLE, CO MOJE OSIĄGNIĘCIA" Dokonuj oceny zachowań, a nie ludzi.

3. "NEGATYWNE UCZUCIA SĄ ZŁE" Powinniśmy uzmysłowić dzieciom, że mają prawo do swoich uczuć, a silne emocje są zupełnie normalne, doświadczanie ich jest naturalne i zdrowe. Ważne jest wskazywanie odpowiednich sposobów wyrażania tych emocji, a nie ich tłumienie.

4. "WSZYSCY MUSZĄ MNIE LUBIĆ" Uświadamiajmy dzieciom, że nie da się uniknąć konfliktów oraz, że chociaż należy wysłuchać odmiennych punktów widzenia, równocześnie trzeba obstawać przy swoim, jeśli jest się przekonanym o swojej racji. Godząc się jako rodzic/wychowawca na to, by dzieci się z nami czasami nie zgadzały, możemy je zapewniać, że ich uczucia i potrzeby są tak samo ważne i cenne jak nasze, nawet jeśli nie są takie same.

5. "POPEŁNIANIE BŁĘDÓW LUB PROSZENIE O POMOC JEST ZŁE" Nauczmy dziecko prosić o pomoc, gdy tego potrzebuje. Umiejętność tę rozwijasz w dziecku, gdy utrzymujesz wspierającą i pomocną atmosferę w domu/szkole. Nie lekceważmy najmniejszych problemów dzieci. Dla nas one mogą wydawać się błahe, ale dla dziecka są trudne do rozwiązania.

NAUCZ SIĘ DOSTRZEGAĆ POZYTYWNE ZACHOWANIA SWOJEGO DZIECKA/WYCHOWANKA I NAGRADZAĆ JE UWAGĄ I POCHWAŁĄ   

Każde dziecko chce skupiać na sobie uwagę. Uwielbia kiedy jest chwalone. Wszystkie dzieci wymagają czasu i uwagi.  Nagradzaj dzieci swoją uwagą za dobre zachowania, a nie za złe.  Nagradzaj konkretne zachowania; nie stosuj pochwał ogólnych. Próbuj "wyłapać" dobre zachowanie dziecka i je nagradzaj. Chwal każdy mały kroczek dziecka ku pożądanemu zachowaniu.  Czasem trzeba nagradzać brak złego zachowania.

BĄDŹ KONSEKWENTNY

Konsekwencja oznacza kierowanie się przyjętymi zasadami (również przez Ciebie). Konsekwentne zasady są dla dzieci źródłem struktury, która zaspokaja potrzebę  bezpieczeństwa, przewidywalności i kontroli.  Dbaj o konsekwentne wykonywanie porannych i wieczornych czynności.  Stosuj krótkie i łatwe do zastosowania konsekwencje (nie kary cielesne).  Nie wprowadzaj dyscypliny, kiedy jesteś zły. Rodzice powinni tworzyć jeden front w wychowywaniu dziecka. Kwestie sporne  rodzice musza omawiać pod nieobecność dzieci oraz ustalić takie zasady, które  oboje będą akceptować

BĄDŹ OTWARTY I UWAŻNY GDY ROZMAWIASZ Z DZECKIEM  

Kiedy dzieci dorastają, otwarta komunikacja staje się najskuteczniejszą metodą wychowawczą.  Otwarta komunikacja łagodzi konflikty między rodzicem, a dzieckiem.  Kiedy rozmawiasz z dziećmi lub nastolatkami, skupiaj na nich całą uwagę.  Unikaj postaw wychowawczych, które doprowadzają do komunikacji zamkniętej- rodzic autorytarny, pouczający obwiniający, bagatelizujący. Słuchanie to proces aktywny.  Kiedy to możliwe, staraj się wsłuchiwać zarówno w treść wypowiedzi dziecka jak i jego uczucia.

"NIE WYRĘCZAJ DZIECKA" 

Kiedy to tylko możliwe, pozwalaj dzieciom uczyć się na logicznych konsekwencjach swojego postępowania.  Rozwiązywanie problemów za dzieci wywołuje ich złość i pogłębia zależność.  Uczenie się na własnych błędach jest niewłaściwe tylko wtedy, kiedy zagraża to bezpieczeństwu dziecka lub naruszone zostają prawa innych. Pomagaj w rozwiązywaniu problemów tylko wtedy, kiedy konieczna jest twoja ingerencja.

DBAJ O JEDNOŚĆ W RODZINIE

Nastawienie "rodzice przeciwko dzieciom" wywołuje urazę i walkę. Spotkania rodzinne pomagają przyjąć skuteczniejszy styl wychowania, bardziej nastawiony na współpracę.  Każdego dnia wygospodaruj czas na rzeczywiste bycie z rodziną.

UNIKAJ STOSOWANIA TZW. " ŻELAZNEJ DYSCYPLINY" I "ZASAD DLA ZASADY"

Wprowadzaj dyscyplinę, by uczyć. Wprowadzaj dyscyplinę, kiedy się już nie złościsz. Słowami wypowiedzianymi w złości możesz sprawić wiele bólu.  Wyznaczaj takie kary, które możesz wyegzekwować.  Kiedy rodzice są zdenerwowani, często stosują wobec dzieci kary zbyt surowe lub trudne do wyegzekwowania. Spotykamy wiele dzieci, które śmieją się z kar wyznaczanych im przez rodziców, ponieważ wiedzą, że rodzice i tak nie wyegzekwują ich do końca  Bijąc dzieci pamiętajmy, że uczymy go rozwiązywania problemów biciem innych.

UCZ DZIECI DOBREGO ZACHOWANIA, DAJĄC IM DOBRY PRZYKŁAD, A NIE MÓWIĄC, CO MAJĄ ROBIĆ"

Ucz dzieci odpowiedniego zachowania dając im dobry przykład własną postawą.  To, co rodzice robią, ma na dzieci większy wpływ niż to, co mówią. Rodzice mogą wpływać zarówno na pozytywne, jak i negatywne zachowanie swoich dzieci.  Dzieci i nastolatki mogą ulegać wpływom rówieśników i mediów, ale najczęściej przyjmują wartości i postawy przekazywane przez rodziców.

NIE IGNORUJ SZCZEGÓLNYCH POTRZEB I TRUDNOŚCI DZIECKA 

Wiele dzieci przejawia zachowania i nastroje, które mogą się wydawać dziwne, ale w rzeczywistości są normalne i mijają. U niektórych dzieci występują objawy zaburzeń wymagające interwencji specjalistów z dziedziny zdrowia psychicznego, lekarzy i/lub nauczycieli.  Nie bój się poszukać pomocy dla swego dziecka.  Powinieneś zaniepokoić się zachowaniem sprawiającym problemy, jeśli utrzymuje się ono przez dłuższy czas, jest bardzo nasilone lub przeszkadza dziecku w codziennym funkcjonowaniu.  Niektóre zaburzenia, które wymagają pomocy specjalisty to: zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD) trudności w uczeniu się,  depresja dziecięca, nerwica lękowa, fobie.  Jeśli dziecko ma szczególne potrzeby, rodzice powinni być jego zdecydowanymi obrońcami wobec otoczenia społecznego, w którym funkcjonuje.

NIE HAMUJ NATURALNEJ RADOŚCI ŻYCIA I CIEKAWOŚCI ŚWIATA

Dziecko "smakuje życie" w sposób bezpośredni i spontaniczny. Rzadko myśli o tym, co stało się miesiąc temu lub co wydarzy się za tydzień. Każdego dnia poznaje świat poprzez obraz, dźwięk, dotyk, zapach i wyobraźnię. Jego świat jest pełen magii, cudów i silnego poczucia, że wszystko jest możliwe. Mówi się, że naprawdę szczęśliwe są te osoby, które aktywnie walczyły, by zachować w sobie coś z dziecka, nie będąc jednocześnie dziecinnym. Rodzicu: Ucząc dzieci samodzielności i odpowiedzialności, pielęgnuj ich naturalną ciekawość świata i radość, jaką wnoszą w życie. Najlepiej nauczyć je doceniać wartość tej umiejętności poprzez uczestnictwo we wspólnej zabawie i obowiązkach. Cała sztuka polega na tym, aby rodzice mieli pełną świadomość bycia z dzieckiem tu i teraz.

Powodzenia!!!

 Treści oparte o publikację Kevina Steede przygotowała Ewelina Daniłowicz.